Στον Μπάμπη Γκολέ
Τώρα σωπαίνω.
Η φωνή και οι περίπλοκες
"Τζαλκάτζες" του αγκαλιά με το Θάνατο.
Τώρα σωπαίνω.
Οι χορδές του μπουζουκιού του
σκορπισμένα αστέρια,
μικρά φωτάκια στη νύχτα.
Τώρα σωπαίνω.
Τα "ταμπάχανα" στολίστηκαν
να τον υποδεχτούν ΟΛΟΚΛΗΡΟ - κόσμος πολύς
κι ένας ήλιος σφάχτης.
Τώρα σωπαίνω.
Κραυγή Κουκουβάγιας απ΄το Βρωμολάγκαδο
μέρα - μεσημέρι - αυτή ξέρει καλύτερα....
Τώρα σωπαίνω.
Θεόρατος αντίκρυ στο Θεό
ζητάει ένα τελευταίο SOL
προτού μας αποχαιρετίσει.
Κώστας Ασπρογέρακας
12/1/15
Στη μνήμη του Μπάμπη
Επικήδειος στη μνήμη και την ιστορία του μεγάλου ρεμπέτη Μπάμπη Γκολέ, από την πλευρά του σωματείου “Φίλων και οπαδών του”, που εκφώνησε ο Κώστας Ασπρογέρακας.
 |
| Ιερός Ναός Παναγία Αλεξιώτισσα στην Πάτρα |
Τον φίλο τον Μπάμπη τον γνώρισα το 1977 σε μια υπόγεια μπουάτ στα Ψηλά Αλώνια. Έγινα αμέσως οπαδός του, όπως και πολλοί άλλοι που αργότερα φτιάξαμε το σωματείο για να τον τιμήσουμε και το οποίο το πρόλαβε ζωντανός.
Ο Μπάμπης γεννήθηκε στην Πάνω Πόλη της Πάτρας (Προσφυγικά – Ταμπάχανα) το 1947. Πρωτοτραγούδησε το 1963 σε ένα καφενείο, στου Ταραμπούρα για λόγους βιοποριστικούς. Είχε ξεκινήσει με το μπουζούκι από πέντε ετών και στα δώδεκά του έγραφε στίχους και μουσική.
Στο πάλκο τον ανέβασε στην Αθήνα στα δεκαεφτά του, ο μεγάλος ρεμπέτης τραγουδιστής, φίλος του πατέρα του, ο Στράτος Παγιουμτζής.
Σε όλη την πορεία συνέχισε και διατήρησε ζωντανή την γνήσια πολιτιστική και λαϊκή μας παράδοση που γεννήθηκε στις χαμένες πατρίδες της Μικράς Ασίας, συνεχίστηκε, ανδρώθηκε, ρίζωσε στις ψυχές και τραγουδήθηκε στις λαϊκές φτωχογειτονιές της Πατρίδας μας.
Αλησμόνητε φίλε Μπάμπη.
Το συγκλονιστικό σου τραγούδι “Απ'τα Ταμπάχανα νερό, από τα στήθια γάλα” θα σε συντροφεύει στο καινούργιο σου στέκι και έτσι θα γαληνεύει η ψυχή σου.
Το συγκλονιστικό σου τραγούδι “Απ'τα Ταμπάχανα νερό, από τα στήθια γάλα” θα σε συντροφεύει στο καινούργιο σου στέκι και έτσι θα γαληνεύει η ψυχή σου.
Εκείνος ο λυπημένος ήχος, ο Βυζαντινός πλάγιος δεύτερος που στόλιζε την εκπληκτική ερμηνεία σου στο τραγούδι “ Καημό μες στην καρδούλα μου ” που ποτέ δεν μου αρνήθηκες να το πεις, όποια ώρα και να στο ζήτησα, γίνεται τώρα που μας αφήνεις, ήχος πλάγιος τρίτος, βαρύς, σκαλώνοντας μέσα του μια ισόβια πίκρα γιατί είναι του θανάτου.
Ήξερες πάντα, δίχως ποτέ να το λες , ό'τι “τα τραγούδια σου είναι υπόθεση της νύχτας” , γιαυτό μυσταγωγούσες νύχτα, ως ιεροφάντης.
Εμείς μέχρι να σε “ακολουθήσουμε”, θα σε κρατήσουμε ζωντανό ακούγοντας τα τραγούδια σου, τις κουβέντες που κάναμε στα διάφορα “γιορτάσια” όπως σου άρεσε να λες, όταν προσωρινά σε αποχωριζόμαστε χαράματα.
Καλό σου ταξίδι.
Και μην ξεχάσεις ότι τις κουβέντες και τα τραγούδια που θα τα ανασταίνετε μαζί με τους μουσικούς σου πατέρες, τον Σταύρο τον Τζουανάκο, τον Γιώργο τον Κάβουρα, τον Μάρκο, τον Χατζηχρήστο και όλους που θα σε υποδεχτούνε, εμείς έχουμε τον τρόπο να τα “κρυφακούμε” με τα αυτιά της ψυχής μας.
Πάτρα 12/1/15
Τελευταίος αποχαιρετισμός
