Σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις που με πολύ φειδώ έχει δώσει ο Μπάμπης Γκολές, συμπεριλαμβάνεται και η σημερινή, που δόθηκε στον δημοσιογράφο Γιάννη Αλεξίου και δημοσιεύθηκε στις 19 Μαΐου 2013 στο Βήμα.
- Το όμορφο αντέχει η λησμονιέται στο χρόνο ?
- Αυτοί που το ακούν δεν το ξεχνάνε με τίποτα, και αυτοί που θα το πρωτοακούσουν δεν θα το λησμονήσουν με τίποτα .
- Πώς νοιώθετε που τραγουδάτε σε μια τέτοια δύσκολη χρονική συγκυρία ?
- Νοιώθετε να έχει αλλάξει η διάθεση του κόσμου αυτές τις δύσκολες μέρες ?
- Δεν υπάρχει πια ενθουσιασμός. Ο κόσμος θέλει να είσαι δίπλα του να σε ακούει χωρίς μικρόφωνο.
- Τι περιλαμβάνει το ρεπερτόριο σας στις εμφανίσεις σας χωρίς μικρόφωνο ?
- Είστε από τους τυχερούς που άκουσαν τις λατέρνες ?
- Ποιόν ρεμπέτη πρωτακούσατε και σας έβαλε στο κόσμο αυτόν ?
- Πρώτα τραγουδήσατε ή πρώτα πιάσατε το μπουζούκι ?
- Μετά πως ήρθαν τα πράγματα ?
-Στην Αθήνα πρωτοήρθα το 1966 και μετά από ενάμιση χρόνο πήγα φαντάρος. Δύσκολα τα χρόνια, πολλοί μουσικοί λίγα τα μαγαζιά. Πιτσιρικάς πήγα και σε πανηγύρια για να πάρω ένα χαρτζιλίκι. Όταν τέλειωσα το στρατιωτικό γύρισα στη Πάτρα και γύριζα τις επαρχίες γύρω γύρω και το '74 κάνω την πρώτη κίνηση να παίξω σε μπουάτ στη Πάτρα το περίφημο Κατώι. Τότε γίνεται η τρομερή αλλαγή για το ρεμπέτικο πανελληνίως. Είχα μαζί μου κιθαρίστα τον πιτσιρικά τότε Βαγγέλη Δεληκούρα ένα από τα παιδιά από τη πάτρα, τον Γιώργο Καλκάνη στο πιάνο τον Αρμένη στην κιθάρα τον Καράγιωργα πνευστό και την Καραγιάννη τραγούδι. Μετά κάναμε δεύτερη μπουάτ στα ψηλαλώνια την Ανδρομέδα και με Καραγκιόζη μέσα με τον συχωρεμένο το Γιάνναρο και με σαντούρι τον Ντούρλα και με βιολιά.
- Η ορχήστρα σας σήμερα ? ποιοι την αποτελούν ? Είναι φίλοι παλιοί συνεργάτες ?
- Με τον ένα μπουζουξή είμαστε πατριωτάκια. Ο Σπηλιωτόπουλος που είναι ξαδέρφια με τον βουλευτή. Με τον πατέρα του πηγαίναμε σχολείο μαζί. Και ένα παιδάκι που παίζει καλό μπουζούκι και μια κιθάρα και εγώ αυτή είναι η ορχήστρα μας.
- Στην πορεία σας κρατήσατε μια απόσταση από τα μεγάλα ονόματα του Ελληνικού τραγουδιού. Πώς ήταν ?
- Οι μεγάλες φίρμες δεν έχουν σχέση με την μουσική. Έτσι και εγώ δεν έχω επαφή μαζί τους. Είναι εχθρικές απέναντι στη μουσική εχθρικότατες. Δεν θέλουν το ρεμπέτικο. Το κυνηγάνε. Αλλά ο Πάριος λέει " ο Τσιτσάνης μου ". Από πού ? Σε λίγο θα δεις και το Ρουβά να τραγουδάει ρεμπέτικο.
- Γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά σε όλα αυτά που συμβαίνουν ?
- Δεν τους νοιάζει. Ο κάθε ένας ενδιαφέρεται για την πάρτι του. Πώς θα ζήσει πώς να δουλέψει. Όλα τα άλλα είναι τελείως ρομαντικά. Μαζική αντίδραση δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει. Για την μουσική έχει βγεί κανένας στους δρόμους ? Αυτή θα είναι επανάσταση για μένα.
- Ποιους μουσικούς και τραγουδιστές ξεχωρίζετε από τους νεώτερους ?
- Δεν μου αρέσει η νέα μουσική. Δε μπορώ να την πλησιάσω. Μπορεί να με πλησιάσει αυτή ? Δεν την παρακολουθώ. Πες για λόγους ηθικής. Είμαι αφιερωμένος σε αυτό που κάνω. Ανήκω στο ρεμπέτικο που συμπεριλαμβάνει και όλες τις άλλες επιρροές που δεν υπάρχουν ούτε αυτές σήμερα. Ούτε ελαφρό τραγούδι υπάρχει, ούτε δημοτικό ούτε καντάδα.
- Τι συμβουλεύετε τους νέους μουσικούς που έχουν το μεράκι ?
- Αν έχουν αγάπη και υπομονή για αυτό που κάνουν ας το συνεχίσουν με όποιο τρόπο μπορούν. Να μην κάνουν πίσω.Ποτέ δεν έκανα πίσω.
- Σας ευχαριστώ πολύ !
- Επίσεις.
Σημ. :
Την εποχή της συνέντευξης ο Μπάμπης Γκολές εμφανιζόταν στο μαγαζί τα Παλιατζίδικα στην Νορμάνου 3 στο Μοναστηράκι.
Από τους λίγους που αντέχουν να τραγουδήσουν χωρίς μικρόφωνο στο πάλκο τα παλιά ρεμπέτικα, αλλά και δικά του τραγούδια με την καλοκουρδισμένη φωνή του και το κέντημα της πένας του. Γνήσιος και βιωματικός συνεχιστής της προπολεμικής γενιάς του ρεμπέτικου ακολούθησε το δρόμο της ψυχής του. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες έμαθε να παίζει μπουζούκι και να τραγουδά από τα μέσα του ΄50 στα Ταμπάχανα στην Άνω Πόλη της Πάτρας όπου γεννήθηκε και απέκτησε μεγάλη φήμη πριν έρθει στην Αθήνα αρχικά στα μέσα στου ΄60 και μετά στις αρχές του ΄80 όταν εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα. Οι εμφανίσεις του στο πάλκο αυτό το καιρό και η τελευταία του δισκογραφική δουλειά ¨ Όμορφα και όχι λησμονημένα ¨ πυροδοτεί την συζήτησή μας σε ένα ουζερί στην πλατεία στο Γουδί όπου ο Μπάμπης Γκολές ζει εδώ και περίπου 30 χρόνια.
- Το όμορφο αντέχει η λησμονιέται στο χρόνο ?
- Αυτοί που το ακούν δεν το ξεχνάνε με τίποτα, και αυτοί που θα το πρωτοακούσουν δεν θα το λησμονήσουν με τίποτα .
- Πώς νοιώθετε που τραγουδάτε σε μια τέτοια δύσκολη χρονική συγκυρία ?
- Είναι συνήθεια είναι αγάπη και δε μπορώ ν κάνω κι αλλιώς. Νοιώθω μια χαρά. Κάθε τετάρτη τραγουδάς στο Μοναστηράκι στο μαγαζί Τα Παλιατζίδικα, πίσω από τη πλατεία Αβησσυνίας. Προτιμώ τους μικρούς χώρους για να είμαι κοντά στο κόσμο.
- Νοιώθετε να έχει αλλάξει η διάθεση του κόσμου αυτές τις δύσκολες μέρες ?
- Δεν υπάρχει πια ενθουσιασμός. Ο κόσμος θέλει να είσαι δίπλα του να σε ακούει χωρίς μικρόφωνο.
- Τι περιλαμβάνει το ρεπερτόριο σας στις εμφανίσεις σας χωρίς μικρόφωνο ?
- Αυτά που αγαπώ περισσότερο, το δημοκομπλεκάντο του Κάβουρα, του Τζουανάκου, του Ρούκουνα αυτά μ αρέσουν. Έχω ρεπερτόριο ατελείωτο αλλά δεν είναι δυνατόν να τα πω όλα. Λέω αυτά που μου έρχονται στο μυαλό αυτά που ξέρει η ορχήστρα. Τραγούδια που αγαπώ από μικρό παιδάκι κι άκουσα από τον πατέρα μου και απ΄τους φίλους μου, τη μητέρα μου, την γειτονιά μου, απ τις ταβέρνες, τις λατέρνες στη Πάτρα.
- Είστε από τους τυχερούς που άκουσαν τις λατέρνες ?
- Τις Πατραϊκές Λατέρνες ! Ντόπιοι λατερνατζήδες που έπαιζαν άγνωστα πράγματα. Γυρνούσαν στους δρόμους και χόρευαν μαζί. Ένας περιφερόμενος θίασος. Ένας έπαιζε και δυο χορεύανε και αλλάζανε θέσεις. Συνήθως χορεύανε χασάπικα και σπανίως κάνα ζεϊμπέκικο.
- Ποιόν ρεμπέτη πρωτακούσατε και σας έβαλε στο κόσμο αυτόν ?
- Στα περίφημα κέντρα της Πάτρας έρχονταν φίρμες από την Αθήνα όπως ο Τζουανάκος που έγραφε ιστορία στην Πάτρα. Πιτσιρικάς τον άκουσα και με εντυπωσίασε. Θυμάμαι επίσεις τον Μητσάκη, τον Χιώτη στην παραλία εκεί που είναι τώρα ο σταθμός υποδοχής των πλοίων, όπου είχε τέσσερα κέντρα στη σειρά μπουζουκάδικα της εποχής του ΄55. Το ΄57 έκλεισαν. Ήταν και ο Τσολιάς στα Ταμπάχανα στην περιοχή μου, εκεί γεννήθηκα και έπαιζα κάθε Δευτέρα, εκεί τραγούδαγε χρόνια ο Τζουανάκος.
- Γιατί το τραγούδι πάει από το κακό στο χειρότερο και αναζητούμε το όμορφο σαν το ¨παλιό καλό κρασί ¨ τα ρεμπέτικα και τα παλιά λαϊκά. Γιατί ενώ οι μουσικοί γίνονται καλλίτεροι ποιο τεχνίτες στο παίξιμό τους, υπάρχουν ωδεία, μουσικά σχολεία, τ αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο ?
- Οι μουσικοί δεν έγιναν καλλίτεροι. Το χρώμα των παλιών στο όργανο δε μπορούν να το βγάλουν, στην φωνή καθόλου γιατί λείπουν τα βιώματα. Η ζωή άλλαξε. Μες τα τσιμέντα και τις πολυκατοικίες πως θα λειτουργήσει ο άνθρωπος ? Το κύτταρο του πως θα λειτουργήσει σωστά ? Το φωνητικό το το μουσικό η φαντασία του ?
- Πρώτα τραγουδήσατε ή πρώτα πιάσατε το μπουζούκι ?
- Και τα δυο μαζί. Το 1955 ο πατέρας μου μου αγόρασε την πρώτη κιθάρα. πρωτόπαιξα ένα τραγούδι που είχε βγεί τότε του Μαρούδα το " Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη " που τραγούδησε η Σοφία Λώρεν. Μετά του Μητσάκη που το έλεγε ο Παγιουμτζής, " Ένα τόσο οργανάκι είναι το παγλαμαδάκι " τα π΄ρωτα τραγούδια που έπαιξα στη κιθάρα. Με τον Στράτο είμασταν προσωπικοί φίλοι. Επίσεις μου αρέσανε και τα ελαφρά τα παλιά. Ο Γούναρης ο Μαρούδας η οπερέτα τα κλέφτηκα τα δημοτικά τουμπανέδες αλλά και η καλή εκκλησιαστική μουσική.
- Μετά πως ήρθαν τα πράγματα ?
-Στην Αθήνα πρωτοήρθα το 1966 και μετά από ενάμιση χρόνο πήγα φαντάρος. Δύσκολα τα χρόνια, πολλοί μουσικοί λίγα τα μαγαζιά. Πιτσιρικάς πήγα και σε πανηγύρια για να πάρω ένα χαρτζιλίκι. Όταν τέλειωσα το στρατιωτικό γύρισα στη Πάτρα και γύριζα τις επαρχίες γύρω γύρω και το '74 κάνω την πρώτη κίνηση να παίξω σε μπουάτ στη Πάτρα το περίφημο Κατώι. Τότε γίνεται η τρομερή αλλαγή για το ρεμπέτικο πανελληνίως. Είχα μαζί μου κιθαρίστα τον πιτσιρικά τότε Βαγγέλη Δεληκούρα ένα από τα παιδιά από τη πάτρα, τον Γιώργο Καλκάνη στο πιάνο τον Αρμένη στην κιθάρα τον Καράγιωργα πνευστό και την Καραγιάννη τραγούδι. Μετά κάναμε δεύτερη μπουάτ στα ψηλαλώνια την Ανδρομέδα και με Καραγκιόζη μέσα με τον συχωρεμένο το Γιάνναρο και με σαντούρι τον Ντούρλα και με βιολιά.
- Η ορχήστρα σας σήμερα ? ποιοι την αποτελούν ? Είναι φίλοι παλιοί συνεργάτες ?
- Με τον ένα μπουζουξή είμαστε πατριωτάκια. Ο Σπηλιωτόπουλος που είναι ξαδέρφια με τον βουλευτή. Με τον πατέρα του πηγαίναμε σχολείο μαζί. Και ένα παιδάκι που παίζει καλό μπουζούκι και μια κιθάρα και εγώ αυτή είναι η ορχήστρα μας.
- Στην πορεία σας κρατήσατε μια απόσταση από τα μεγάλα ονόματα του Ελληνικού τραγουδιού. Πώς ήταν ?
- Οι μεγάλες φίρμες δεν έχουν σχέση με την μουσική. Έτσι και εγώ δεν έχω επαφή μαζί τους. Είναι εχθρικές απέναντι στη μουσική εχθρικότατες. Δεν θέλουν το ρεμπέτικο. Το κυνηγάνε. Αλλά ο Πάριος λέει " ο Τσιτσάνης μου ". Από πού ? Σε λίγο θα δεις και το Ρουβά να τραγουδάει ρεμπέτικο.
- Γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά σε όλα αυτά που συμβαίνουν ?
- Δεν τους νοιάζει. Ο κάθε ένας ενδιαφέρεται για την πάρτι του. Πώς θα ζήσει πώς να δουλέψει. Όλα τα άλλα είναι τελείως ρομαντικά. Μαζική αντίδραση δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει. Για την μουσική έχει βγεί κανένας στους δρόμους ? Αυτή θα είναι επανάσταση για μένα.
- Ποιους μουσικούς και τραγουδιστές ξεχωρίζετε από τους νεώτερους ?
- Δεν μου αρέσει η νέα μουσική. Δε μπορώ να την πλησιάσω. Μπορεί να με πλησιάσει αυτή ? Δεν την παρακολουθώ. Πες για λόγους ηθικής. Είμαι αφιερωμένος σε αυτό που κάνω. Ανήκω στο ρεμπέτικο που συμπεριλαμβάνει και όλες τις άλλες επιρροές που δεν υπάρχουν ούτε αυτές σήμερα. Ούτε ελαφρό τραγούδι υπάρχει, ούτε δημοτικό ούτε καντάδα.
- Τι συμβουλεύετε τους νέους μουσικούς που έχουν το μεράκι ?
- Αν έχουν αγάπη και υπομονή για αυτό που κάνουν ας το συνεχίσουν με όποιο τρόπο μπορούν. Να μην κάνουν πίσω.Ποτέ δεν έκανα πίσω.
- Σας ευχαριστώ πολύ !
- Επίσεις.
Σημ. :
Την εποχή της συνέντευξης ο Μπάμπης Γκολές εμφανιζόταν στο μαγαζί τα Παλιατζίδικα στην Νορμάνου 3 στο Μοναστηράκι.
